Czeska Szwajcaria (České Švýcarsko) to jeden z najpopularniejszych turystycznie rejonów w Europie Środkowej. Tę romantyczną nazwę nadali jej XIX-wieczni poeci. Obszar zajmuje 79 km2 i obfituje w fantastycznie ukształtowane formacje skalne i tzw "Skalne miasta". Od 1 stycznia 2000 roku rejon ten nosi nazwę: "Park Narodowy Czeska Szwajcaria" łączy się on z bliźniaczym Parkiem Narodowym Sächsische Schweiz (Saksońska Szwajcarii) , który powstał w 1990 roku. Romantyczna sceneria z rozległymi lasami, głębokimi dolinami rzecznymi oczaruje każdego miłośnika piękna przyrody.
Panorama Litomierzyc i okolicy z okna hotelu.
Na zalesionym stromym wzgórzu nad Libochovicami intrygująco rysuje się sylwetka zamku Házmburk, a właściwie jego pozostałości. Twierdza w tym strategicznym miejscu stanęła już około 1250 r. za sprawą rycerskiego rodu Lichtemburgów.
W drodze do Hrenska
Hřensko jest najniżej położoną miejscowością na terenie Republiki Czeskiej.
W 1881 roku właściciel posiadłości, książe Edmund Clary-Aldringen, kazał zbudować przy Bramie Pravčickiej letni pałacyk zwany Sokolí hnízdo (Sokole Gniazdo). W tym celu sprowadził robotników aż z Włoch – byli oni podówczas najtańszą siłą roboczą. Budowa pałacyku trwała cały rok. Biorąc pod uwagę jego rozmiary, został zbudowany w rekordowym tempie - jak na ówczesne czasy.
Brama Pravcicka stoi na swoim miejscu od niepamiętnych czasów. Powstała w wyniku trwającego miliony lat zwietrzenia w mniej odpornej części masywu skalnego utworzonego z bloków piaskowca pochodzącego z okresu turonu (górna kreda).
Jest to największa naturalna brama skalna znajdująca się na naszym kontynencie.
Po obejrzeniu kompleksu wracamy na główną oznaczoną drogę i idziemy dalej wzdłuż skał bogato ukształtowanym trawersem. Ten zbudowany w 1892 roku fragment trasy nosi nazwę Gabrielina stezka (Ścieżka Gabrieli). Droga wije się prawie płaszczyźnie, obchodzi boczne dolinki i stale przylega do formacji skalnych, od czasu do czasu pojawiają się piękne widoki. Nad nami stopniowo wyłaniają się następne znane formacje: Velký Pravčický kužel (Duży Pravčicki Stożek), Homole cukru (Głowa cukru), Křídelní stěna (Ściana w kształcie skrzydła), itp. Wreszcie przejdziemy na szerszą leśną drogę i zejdziemy na Mezní Louka.
Stąd kontynuujemy wędrówkę niebieskim szlakiem - przyjemną leśną dróżką przez 1,2 km do rozdroża turystycznego "Nad soutěskami“. W tym miejscu skręcimy w prawo (bez znaków) i przepiękną skalistym jarem zejdziemy w dół aż do północnej doliny rzeki Kamenice. Sztucznie przygotowana droga wzdłuż rzeki, nad którą wznoszą się olbrzymie ściany i wieże z piaskowca, zaprowadzi nas po chwili do górnej przystani łódek w Divoká soutěska, która została zbudowana tuż przy ujściu malowniczego potoka zwanego Kachni (kaczy). Następnego fragmentu wąwozu nie da przejść się suchą nogą. Jedynym sposobem przedostania się na drugi brzeg jest przeprawa łódką.
Po około 600 m przejażdżki łódką przez Divoka soutěska kontynuujemy wędrówkę wokół Mezní můstek (Graniczny mostek) poprzez kilka sztucznie wydrążonych tuneli i skalistych galerii do gościńca i górnej przystani łodzi w Tichá soutěska. Stąd następnie płyniemy ponad 1 kilometr m.in. pod sztucznym wodospadem. Od kończącej naszą kolejną przeprawę przystani do Hřenska pozostaje około 1,5 km spokojnego spaceru.
Pierwszym punktem naszej wycieczki był Jičín. Otoczone wspaniałą przyrodą Czeskiego Raju historyczne miasto o bogatej kulturze jest odwiedzane przez całą rzeszę turystów już od końca XIX wieku. Zwiedzający przyjeżdżają tu nie tylko ze względu na władcę i polityka Albrechta Wacława Euzebiusza z Valdstejna, ale również ze względu na słynnego rozbójnika Rumcajsa.Dla nas Jičín był tylko krótkim przystankiem w drodze do Rezerwatu przyrody Prachovské skály
Valdická brána
Kościół św. Jakuba Większego
Rezerwat przyrody Prachovské skály należy do najbardziej znanych terenów Republiki Czeskiej. Jest jednym z najstarszych rezerwatów przyrody w Republice Czeskiej.
Niestety program wycieczki przewidywał tylko jedną z kilku tras rezerwatu. Zauroczeni tym miejscem na pewno tu wrócimy.
Zamek Humprecht został zbudowany w latach 1666-68 na polecenie Jana Humprechta Černína z Chudenic. Projektował go znany architekt Carlo Lugaro.
Obiekt pełnił funkcję zamku łowieckiego. Zamek tuż po zakończeniu budowy spłonął i przez kilka lat nie był zamieszkiwany. Jego część zewnętrzna tworzy ciekawą dominantę krajobrazu. W chwili obecnej we wnętrzach zamku Humprecht odbywają się okazyjne wystawy i koncerty. Przez środek budynku przebiega sala o wysokości 16 m. Zdobiona jest malowidłami ściennymi, inspirowanymi historią rodu Černínů.
Sala ucztowa zamku Humprecht ma fantastyczną akustykę. Dźwięki potęgują się i rozbrzmiewają kaskadą jeszcze przez 6-8 sekund. Szczególnie pięknie brzmią kanony i pieśni chóralne.
Zamek jest również wyjątkowy poprzez swoją konstrukcję architektoniczną. Z wieży, do której można się dostać tzw. Mysią dziurą, roztacza się przepiękny pejzaż okolicy.
